انواع سنسور اکسیژن

سنسور اکسیژن (یا سنسور لامبدا، که در آن لامبدا به نسبت معادل هوا و سوخت اشاره دارد، معمولاً با λ نشان داده می شود) یک دستگاه الکترونیکی است که نسبت اکسیژن (O2) در گاز یا مایع مورد تجزیه و تحلیل را اندازه گیری می کند.

سنسورهای اکسیژن موتورسیکلت که در اصطلاح عامیانه با سنسورهای O2 گفته می شود، استفاده از سیستم انژکتوری را در موتورسیکلت ها و کنترل انتشار را ممکن می سازند. آنها در زمان واقعی تعیین می کنند که آیا نسبت هوا و سوخت موتور احتراق غنی است یا رقیق.

از آنجا که سنسورهای اکسیژن در جریان خروجی قرار دارند، هوا یا سوخت وارد شده به موتور را مستقیماً اندازه گیری نمی کنند؛ اما هنگامی که اطلاعات سنسورهای اکسیژن با اطلاعات سایر منابع همراه می شود. می توان از آن برای تعیین غیر مستقیم نسبت هوا به سوخت استفاده کرد که به آن سیستم تزریق سوخت کنترل شده با بازخورد حلقه بسته گفته می شود تا بر اساس داده های حسگر زمان واقعی، به جای کارکردن با نقشه سوخت از پیش تعیین شده (حلقه باز)، خروجی انژکتور سوخت را تغییر دهند. علاوه بر این که سیستم انژکتور را قادر می سازد تا به طور موثر عمل کند.

این روش کنترل انتشار می تواند مقادیر سوخت های سوخته و اکسیدهای نیتروژن ورودی به جو را کاهش دهد.